IceSave með fyrirvara

Nú er að renna út sá frestur sem þingmenn fengu til þess að komast að kjarna málsins. Svo virðist sem að samþykkt samningsins verði niðurstaðan, samanber viðtöl nokkurra þingmanna í fjölmiðlum í gær, með fyrirvara/vörum.

Ekki veit ég hvað leynigögnin segja, en samningurinn hefur verið opinn almenningi í nokkurn tíma. Þeir sérfræðingar (erlendir (tveir)) sem ég hef fengið til þess að lesa þá, eru miður sín fyrir okkar hönd, en telja hinsvegar illgerlegt að skrifa ekki undir. Helsti gallinn, að þeirra mati, er að ef fara þarf dómstólaleiðina þá er ekki um marga staði að velja og alls óvíst að dómstólar í Bretlandi verði okkur hliðhollir ef til ágreinings kemur.

Steingrímur J. fjármálaráðherra var fínn í Kastljósinu í gær og færði rök fyrir því að það verði að skrifa undir samninginn. Hann kom einmitt inn á það sem mér finnst vera eitt að því mikilvægasta, en það er að "Alþingi fól framkvæmdarvaldinu að leiða málið til lykta".

Minn fyrirvar er svohljóðandi : Alþingi samþykkir að skrifa undir ef tryggt verður að óábyrgir og vanhæfir stjórnendur bankanna, ásamt eigendum þeirra, verði látnir svara til saka.

Athugasemdir

[Stefán Torfi Sigurðsson (IP-tala skráð) 7.8.2009 kl. 13:35]

Heyr, heyr.

Kveðja Stefán T.

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 8.8.2009 kl. 03:18]

Minn skilningur á þessum fyrirvörum er svona.  Að setja fyrirvara, hver sem hann er.  Er það sama og að koma með málamiðlunartillögu, hinir samningsaðilarnir verða að samþykkja fyrirvarana eða hafna þeim.  Ef samningsaðilarnir hafna þeim, er kominn grundvöllur til þess að setjast aftur að samningaborðinu.  Ég vil samt láta hafna IceSlave samninginum í þinginu og setjast svo aftur að samningaborðinu að því loknu. 

[Lilja Skaftadóttir, 8.8.2009 kl. 11:06]

Sæl Jóna, því miður er ekki = merki á milli þess sem við skiljum eða viljum og það sem Bretar og Hollendingar vilja og skilja.

Við höfum ekki þunga til þess að hafa áhrif á Bresk og Hollensk stjórnvöld. Aftur á móti getum við haft áhrif á þau íslensku. Ekki bara getum, heldur eigum.

Sendinefndin var send í boði framkvæmdarvaldsins, sem hafði fengið umboð Alþingis. Hverjum eigum við þá að senda fyrirvarann ? Bretar og Hollendingar töldu með réttu að þeir væru að semja við fólk með fullt umboð.

Hvernig heldur þú að fari fyrir næstu "sendinefnd" sem send verður í boði framkvæmdarvaldsins með umboð frá Alþingi ?

Að lokum : frysta eigur auðmanna. 

[GunnarS (IP-tala skráð) 8.8.2009 kl. 14:08]

Samningur öðlast ekki gildi fyrr en báðir aðilar eru búnir að staðfesta hann.

Samninganefndin hafði umboð framkvæmdavaldsins til að semja, en Alþingi - fulltrúar þjóðarinnar sem á að borga alla vitleysuna- er sá aðili sem hefur lokaorðið í þessu máli. Þar liggur fjárveitingarvaldið í umboði þjóðarinnar.

Ef alþingi samþykkir þennan samning þá hefur þingheimur brugðist þjóðinni.

Þau yrðu öll látin fara í vel reknu fyrirtæki.

Það kann að vera að sl. 3 ríkisstjórnir hafi illa klúðrað þessum málum en það er ekki hægt að skuldbinda þjóðina til að borga illa fengið fé einhverra fjárglæframanna nema alþingi samþykkji það fyrir okkar hönd. Það verður að koma í veg fyrir samþykkt þessa samnings með öllum tiltækum ráðum burtséð frá almenningsáliti sums staðar erlendis.

Það kann að vera að næsta samninganefnd eigi erfitt verk fyrir höndum og að íslenskir stjórnmálamenn líti út eins og kjánar í augum umheimsins, en það réttlætir ekki  samþykkt óbreytts samnings.

Ef við göngum að þeim afarkostum sem samningurinn hefur upp á að bjóða, þá fyrst gerum við okkur að athlægi út um allan heim og missum þann litla trúverðugleika sem eftir er fyrir þær sakir að hægt sé að valta yfir þjóðina með frekju og yfirgangi í hvert sinn sem ágreiningur kemur upp á milli Íslands og annarra þjóða.

[Lilja Skaftadóttir, 9.8.2009 kl. 14:06]

Þetta er gott sjónarhorn Gunnar og bætir við uppbyggjandi umræðu. Við skulum bara vona að þetta gangi upp.